Kijkduin (door de ogen van pa)
Op vrijdag, aan de vooravond van de crosstriathlon van Kijkduin, arriveren tegen zessen de eerste triatleten uit Nijmegen: Henk en Stefan. Even later wordt het kwartet compleet gemaakt door Edwin en Merijn. Ondertussen zijn uit het veen ook enkele sportievelingen komen binnenvallen: Heleen en Lars uit Roelofarendsveen en Saskia uit het Haagse Leidschenveen. Martin mag op de kleintjes passen. Alle tafels en tuinstoelen zijn aan de Vliet gezet om zoveel mogelijk verkoeling te vinden. Het wordt een gezellige janboel, waarbij veel sportieve uitsmijters de revue passeren. Linda heeft op haar befaamde manier een creatieve pastasalademaaltijd voorbereid. Niemand komt te kort. Aan de voorbereiding zal het morgen niet liggen. De drankvoorraad slinkt snel, maar zoals het goede sporters betaamt, wordt op een christelijke tijd het bed opgezocht. Een volle maan begint net boven de kim uit te komen.
Een winterkoning zit 's morgens vroeg luid te zingen. Alle ramen staan wagenwijd open vanwege hoogzomer. Maar onze winterkoning gaat ongenaakbaar door. Ook overdag is hij actief met zingen en zie je hem in het gras wormpjes pikken, staartje geheven. Onze zomergasten lummelen maar wat aan. De start is pas om half drie. Er wordt geklooid met fietsen, wetsuits, loopkleding, drankflessen, gelletjes op het frame en startnummers. Langzaamaan beginnen hier en daar de zenuwen door de keel te gieren en zie je af en toe iemand wazig voor zich uit kijken, stilletjes bezig de wedstrijd te visualiseren. Tegen twaalven is iedereen klaar voor vertrek. Met de auto's naar de Uithof in Den Haag en verder op de mountainbike naar Kijkduin.
Janke en ik fietsen de afstand van 20 km naar dit zonovergoten vakantieoord. De stranden liggen vol badgasten. Daartussen moet zich straks de crosstriathlon afspelen. Om half drie zijn alle deelnemers gebriefd en begint de wedren naar zee. In de verte liggen twee gele boeien die een parcours van 1,5 km markeren. De stroming drijft de zwemmers echter ver uiteen bij het naderen van de kust. Het lijkt de landing op Normandië wel. Edwin spurt als eerste van onze groep het water uit, onderwijl zijn wetsuit afstropend en weldra gevolgd door Linda, die al een straatlengte voorligt op de tweede vrouw. Merijn is ook redelijk op tijd op het droge, maar dan begint het lange wachten op Henk en Stefan. Als twee verzopen katten stappen ze samen, heftig gesticulerend, als bijna-laatsten de branding uit. De golven en de stroming zijn hen te machtig geweest.
Henk heeft Heleen en Saskia weten te strikken voor een blondjesteam en geeft nu voor het mountainbiken het stokje over aan Heleen. Stefan en Heleen beginnen aan een inhaalrace in de puinduinen, waar de deelnemers vier rondjes van 7 km mogen fietsen. Heleen zie ik hardlopend met een gebroken ketting in de hand terugkeren. De ketting heeft het begeven aan het einde van de vierde ronde onder het mateloze geweld van twee schaatsbenen. Desondanks weet ze, net als Stefan, haar positie te verbeteren.
Merijn plakt er nietsvermoedend nog een vijfde fietsronde aan vast, maar voelt ineens zijn moraal wegebben als hij zijn vergissing doorheeft. Het parcours ziet er gaandeweg wel erg verlaten uit. Op het strand worden de fietsen ingewisseld voor de hardloopschoenen. Dan begint het klapstuk van deze triathlon. Het blondjesteam heeft Saskia ingezet voor het laatste onderdeel, een bloedhete cross door het mulle zand van strand en duinen. Twee rondjes van vier km dwars tussen de lome badgasten door. Het geheime wapen van het blondjesteam staat voor het eerst aan de start van een hardloopwedstrijd. Maandenlang heeft ze hier naartoe geleefd en nu mag ze de apotheose beleven van deze boeiende crosstriathlon. Dapper ploegt ze door het zand, moet bijna kotsen van de inspanning, maar wordt onderweg door velen aangemoedigd. Dat geeft duidelijk moraal. Highfivend met haar twee enthousiaste koters komt ze op het keerpunt na de eerste ronde en begint dan aan haar finale.
Ondertussen is Linda als twaalfde deelnemer en eerste vrouw gefinisht. In heldere bewoordingen doet ze voor de microfoon verslag van haar ervaringen en vergeet niet de organisatie te bedanken voor het goede verloop van de wedstrijd. Saskia wordt door haar ploeggenoten opgewacht en met z'n drieën gaat het blondjesteam onder het finishdoek door. Edwin heeft in zijn categorie, een sterk bezette 40+, op de vijfde plek beslag gelegd. Stefan is in zijn categorie 20+ van de 23ste en laatste plek na het zwemmen opgeklommen naar de 14de positie. Als laatste komt Merijn binnen als de man die de meeste kilometers heeft gemaakt. Het is feest bij de prijsuitreiking. Ook Chimène en Leroy mogen met Linda het podium op. Aan een picknicktafel op het strand wordt nog lang nagepraat, waarbij de drank rijkelijk vloeit.
